نجمالدین ابوالعباس احمد بن عبدالرحمن آلقدامهنجمالدّین ابوالعباس احمد بن عبدالرحمن، از شخصیتهای آلِ قُدامه، میباشد؛ این خاندان، خاندانی فلسطینیُ الاصل و حنبلی مذهب که فقیهان، مُسندان، حافظان و قاضیان بسیاری از آن برخاستند و فعالیت علمی ــ دینی آنان در اندیشۀ اسلامی آن روزگار و گسترش مذهب حنبلی تأثیر بزرگی به جای نهاد. ۱ - معرفی اجمالینجمالدّین ابوالعباس احمد بن عبدالرحمن بن احمد (۶۵۱-۶۸۹ق/۱۲۵۳-۱۲۹۰م). وی از خطیب مَرْدا ابوعبدالله محمد بن اسماعیل و ابراهیم بن خلیل و ابن عبدالدّائم حدیث شنید، اما روایت نکرد. فقه را از پدر آموخت و در دارالحدیث اشرفیّه در قاسیون درس میگفت. خطابت قاسیون و امامت حلقۀ حنبلیان و سرپرستی اوقاف آنان را به عهده داشت. پس از آنکه پدرش از مقام قاضی القضاتی کناره گرفت، بر جای او نشست. در فتح طرابلس به دست سلطان ملک منصور حضور داشت. در قاسیون به خاک سپرده شد. [۱]
ذهبی، شمسالدین محمد، العبر، ج۳، ص۳۸۶، به کوشش ابوهاجر محمد السعید بن بسیونی زغلول، بیروت، ۱۹۸۵م.
[۲]
ابن رجب، زینالدین، الذیل علی طبقات الحنابله، ج۲، ص۳۲۲، قاهره، ۱۳۷۲ق.
[۵]
ابن طولون، محمد، الفوائد الجوهریّة فی تاریخ الصّالحیّه، ج۲، ص۴۹۶، به کوشش محمد احمد دهمان، دمشق، ۱۴۰۱ق.
۲ - پانویس
۳ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل قدامه»، شماره۴۴۸. |